Dudovi

Danas je dud retko drvo u našem selu. A do samo tridesetak godina u nazad, drvoredi dudova bili su u svakom našem šoru i to sa obe strane, a između šančeva i kuća, kao i duž aleja.
U letnjem periodu bi, po izgonu svinja i krava na pašu, sokak bio počišćen, a pred veče, po povratku stoke sa paše, dudovi bi se tresli, a dudinje (jagode) sakupljale i sipale u kace. Po završetku vrenja ovog materijala, pekla bi se rakija dudinjara (jagodara).
Nekih se godina organizovano gajila svilena buba kojoj je osnovna hrana bila dudovo lišće.
Grane osušenog i posečenog duda  su se koristile za loženje a od debla se pravila burad, čobanje,i druge posude za potrebe domaćinstva.


Šesdesetih godina, dudovi počinju da nestaju.
Danas se duž aleja može videti samo po neko stablo oronulog duda, raščerečenog udarom groma ili ljudske ruke a češće namrgođeni panjevi koji, kao pokvaren zub, štrče iz nečije njive...
Po selu, dudove su zamenile topole, zimzelen i drugo rastinje a u dosta slučajeva ispred mnogih kuća, posejana je detelina.
U vrlo malom primeru uredjeni travnjaci...

Izvod iz knjige: "Azbuka Bavaništa"
autor: Đura Vladisavljev